مرده صفت

صبح در هذیانی دوستت میدارم 

شب در چشمه ی من  

قنات تو می کندم 

آهای ای مرده صفت 

خرده ی نامت هنوز 

معنی صبح و شب است. 

فکر من

روزها فکر من این است 

با زغالم 

سیب سرخی بکشم.

نوستالژیگ

مبهوت نگاه می کرد رد گلوله را فهمید و به خواب رفت. 

------------------------------------------------------------ 

یادم کن 

بسان پرنده ای که جفتش را 

                                   بی وقفه پرواز کنان میجوید 

                             بی آنکه بداند جفتش در زمستان مرده است 

--------------------------------------------------------------------- 

نگارنده نگاری را نگارید  

                               عجیب طرحی زد و انسان بزایید 

نیما.

شاید اتفاقی افتاد

دود سیگار را نگاه می کنم 

به یاد نا بودنت می افتم 

سمی در رگانم می دود 

از این خیابان بارها عبور کرده ام 

آخرین پک سیگار را میزنم 

تو محو تر می شوی .

از خیابان که می گذری 

قوطی کبریت ات را میان ما پرتاب کن 

شاید اتفاقی افتاد. 

سکوت نیست

این سکوت نیست  

    باورش مکن 

نقطه چینهایست میان اندام حصیری کلماتم 

   انبار باروتی ست 

اگر آتش بگیرد خانه هایتان را خواهد لرزاند....... 

نیما.